بسم الله الرحمن الرحیم
به رنگ خدا
کودکی با پاهای برهنه بر روی برفها ایستاده بود وبه ویترین فروشگاه نگاه می کرد… زنی در حال عبور اورا دید… اورا به داخل فروشگاه برد وبرایش لباس وکفش خرید وگفت: مواظب خودت باش…. کودک به چشمهای زن خیره شد وپرسید: ببخشید خانم…! شما….. شما خدا هستید؟! زن لبخندی زد وپاسخ داد: نه…. من فقط یکی از بندگان خدا هستم…کودک گفت: مطمئن بودم که با اونسبتی دارید…
آری، انسان خدا نمی شود، اما می تواند خدا گونه شود، رنگ خدایی بگیرد وکار خدایی کنند. صبغه الله
انسان چون از جسم وروح تشکیل یافته ودارای دو جنبه تاریکی ونور است در دو جهت می تواند حرکت کند. به سمت بالا وبه سمت پایین. می تواند به تن خاکی خویش پرداخته وخواسته های حیوانی وهوا های نفسانی خویش را برآوده کند، ودر این مسیر تا جایی پیش رود که از حیوان هم پست تر شود؛ وهم می تواند جنبه انسانی وروحانی خویش را پرورش داده به سمت نور حرکت کند؛ واز فرشته ها برتر شده وفراتر رود. راه به هردو طرف باز است. انتخاب در دست اوست، می خواهد پرواز کرده وصعود کند یا فرود آمده وسقوط کند…
طبیعی است که حرکت به سمت بالا سخت ودوشوار است ونیاز به موتور قوی ارده وعزم راسخ دارد. وحرکت در سراشیبی سهل وآسان است کافیست انسان در این مسیر رها شود.
اگر کوتاه بین باشیم وکودکانه بیاندایشیم راه آسان را انتخاب می کنیم اگر دور اندیش باشیم وآینده نگر، سختی ها را به جان می خریم تا قدر وقیمت پیدا کنیم.
اما آنچه از ما خواسته شده حرکت بسوی بالاست. انسان آفریده شده تا به کمال برسد وبرای کامل شدن باید به سوی خدا حرکت کند وبه او نزدیک گردیده وهمرنگ او شود؛ چرا که تنها ذات مقدس اوست که از هرجهت در منتهای کمال است. وما فقط با همرنگ شدن ونزدیک شدن به آن «کاملترین»، کامل میگردیم… چه نیکو رنگیست رنگ خدا (صبغه الله…..
انسان نه برای دنیا آفریده شده ونه برای آخرت ونه حتی برای بهشت؛ بلکه همه آنها برای انسان وانسان برای کمال وخدایی شدن خلق شده….
این همان چیزیست که دنبالش هستیم… همان هدفی متعالیی که در ازل برای انسان رقم خورده وتعیین گردیده. همان هدف والایی که برای آن خلق شده ایم. وفقط بسوی آن باید گام برداریم. ما برای ماندن به دنیا نیامدیم، آمدیم که برویم، کنج خراب آباد دنیا جای ماندن نیست. ما بسوی بالا دعوت شده ایم: «قل: تعالوا» ای پیامبر بگو: بیایید بالا!
ما زبالاییم وبالا می روییم ما زدراییم ودریا می رویم
ما از اینجا واز آنجا نیستیم ما زبیجاییم وبیجا می روییم
«قل تعالو» آیتیست از جذب حق ما به جذبۀ حق تعالی می روییم
خوانده ای «انا الیه راجعون»؟ تا بدانی تا کجاها می رویم.
«انا لله وانا الیه راجعون» بوی مرگ نمی دهد (برخلاف بعضی ها از آن بوی مرگ وغم به مشامش می خورد) شوق پرواز می دهد ما را به بزرگ بزرگان وخدای خداوندان نسبت می دهد. ما بنده اوییم، مال اوییم، از آن اوییم وبسوی او می روییم…
زمان بسرعت درحال سپری شدن است وخیلی زود دیر میشود، پس باید حرکت کرد واین سفر فرح بخش را آغاز کرد…
به یاد داشته باشید: در بزرگراه «هدایت» توقف ممنوع است، وسبقت مجاز، (فاستبقوا الخیرات…. سابقوا الی مغفرة من ربکم) با تمام سرعت حرکت کنید! (سارعوا الی )به چپ وراست نگاه نکنید واز جاده مستقیم خارج نشوید که سقوط حتمی است نه مغضوب ونه ضالین، فقط راه مستقیم، فقط به مقصد فکر کنید. به تابلوهای «إلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ»، «إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ»، «إِلَيْهِ رَاجِعُونَ»، و«إِلَى رَبِّكَ الْمُنْتَهَى» توجه کنید تا مقصد را گم نکنید.